Rozdział VII

<-- Ale się cieszę z tego pocałunku Leonetty. Kolejne odcinki codziennie od poniedziałku do piątku na Disney Channel. 

Może bez dłuższego przeciągania mówię 'Hej!' i przechodzę do rozdziału <3


Violetta 
  Nie wiedziałam, że Leon tak bardzo mnie kocha, więc kiedy usłyszałam te słowa najzwyczajniej się rozpłakałam. 
- Co to ? Kto to płacze ? - usłyszałam  zza drzwi Leona. 
- Violetta - powiedziała Naty stojąc koło mnie i wciągając mnie do sali. 
 - Przepraszam Leon - zaczęłam ocierając łzę z policzka - zrozum, ja cię kocham, ale rozumiesz, że Ludmiła działa mi na nerwy. To dlatego. - zakończyłam. 
- Violu, kocham cię, ale chyba rozumiesz, że niby nie zrobiłbym tak by być z tobą i kochać kogoś innego. I pewnie wiesz, że to koniec... -  wydukał z trudem, podkreślając ostatnie zdanie. 
- Błagam cię Leoś , ja naprawdę - mówiłam przez łzy - dobra, zrozumiałam koniec nas!
 I stałam tam patrząc się w oczy Leonowi, i nie zauważyłam w nich radości, pewności siebie, szczęścia ale smutek i żal. 
- Przepraszam cię Violu - powiedział Leon - może zrobisz mi tę przyjemności i ... - mówił i spod poduszki wyciągnął kopertę , po czym ją otworzył - wyjedziesz ze mną na tydzień do Wenecji, Mediolanu i Florencji ?
   Nie wiedziałam co powiedzieć, ukradkiem popatrzyłam na Natę. Była tak szczęśliwa jakby to ona dostała zaproszenie.  
   ~~W tym samym czasie, dom Camilli ~~

Camilla
  Właśnie siedzę z Maxim na łóżko w moim pokoju i zastanawiam się od kogo dostał w tej sekundzie SMS-a . 
- Cami! - pomachał przed moją twarzą - żyjesz ?
- Od kogo ten SMS Maxi ? - wybuchłam popychając go, skutkie tego było to, że zleciał na ziemię - Od kogo! - darłam się zeskakując z łóżka i trzymając go tak , że nie mógł się ruszyć. 
- Stop, stop! Puść mnie - mówił ze śmiechem . 
  Na prośbę zostawiłam go i położyłam się na ziemi obok niego. 
- To SMS od Naty - powiedział ze stoickim spokojem - ale nie zamierzam tam iść - sprostował. 
- Trzymam cię za słowo Maksymilianie Leonie Sebastianie - powiedziałam z trudem hamując śmiech . 
- Ha ha ! - powiedział z sarkazmem - to robimy ten projekt ? 
-  Z wielka chęciom , ale jak widać księżniczka Francesca rządzi na planecie Tomas! 
- Skoro tak, to... - powiedział podchodząc do drzwi - idę do Naty. - i wyszedł 
- Maxi!!! - krzyknęłam za nim, ale on już ze słyszał. 
 ~~ 10 minut później, przed Studio 21 ~~

Maxi 
  Na naszej ławce siedziała już Naty. Podszedłem do niej i szeroko się uśmiechnąłem się szeroko. 
- Co tym razem Naty ? - powiedziałem miło. Dziewczyna była cała zapłakana. 
- Leon i Violetta wyjeżdzają w podróż - próbowała się uśmiechać, ale znów zaczęła płakać. 
- I to dlatego płaczesz ? - spytałem. 
- Nie... Dlatego, że... a z resztą nie ważne. - powiedziała i chciała odejść. W porę ją złapałem i skierowałem na ławkę. Ta usiadła. 
- Nie mówiłam Ci dlaczego byłam w szpitalu. Babcia była chora, więc do nij jeździliśmy - powiedziała smutno. 
- I co w związku z tym ? - spytałem . 
- Babcia umarła. - powiedziała mocno płacząc. Przytuliłem ją gładząc po jej ciemnych kręconych włosach. 
- Wszystko będzie dobrze - powtarzałem jej.
- Zrozum ! - krzyknęła odrywając się ode mnie - Nie będzie!!! - powiedziała wstając i odchodząc. 
  Byłem bezbronny. Siedziałem tam patrzeć się na odchodzącą Naty. 

~~*~~

I tak oto kończy się kolejny rozdział. Jak wam się podoba ? Liczę na dużo komentarzy i wejść. Na blogu mamy już 24 obserwatorów i ok 7700 wejść oraz prawie 90 komentarzy :) Jestem z was bardzo dumna. Mam teraz kolejny "długi weekend", wiec rozdziały mogą się szybciej pojawić. Pozdrawiam was i bardzo dziękuję <33

Violetta *.*